Dertig jaar geleden ving Wasiel Szlapak zijn loopbaan aan bij het toenmalige VHB, nu gekend als Tectum Group. Met een schat aan ervaring in de dakensector deelt hij graag enkele levendige herinneringen aan zijn beginjaren en de opmerkelijke veranderingen die hij heeft zien plaatsvinden in de sector.
Wasiel blikt terug op zijn eerste week bij Tectum Dekkers Genk, waar hij in Zaventem meteen aan de bak moest. "Mijn eerste dak was in Zaventem, dat was direct hard werken. Na twee dagen voelde ik krampen in mijn armen en toen noemden de collega's mij Krampie en naderhand werd dit Wakkie, een samenvoeging van Wasiel en krampie. Het was een leuke tijd, fijne collega's en ploegbazen. Ik heb heel positieve herinneringen aan mijn begindagen als dakwerker."
Op de vraag of het werk vroeger fysiek zwaarder was dan nu, beaamt Wasiel dit volmondig. "Vroeger moest je fysiek zwaarder werk verrichten dan nu. Wij moesten zelf de rollen roofing, 3 verdiepingen omhoog dragen. Ook droegen wij ketels met bitumen omhoog, waarin we het smolten. Nu zijn er nieuwe technieken die het werk lichter en sneller maken, zoals een kraan, lijm, en de EPDM-rollen zijn nu 8 meter lang. Het zal altijd hard werken zijn, maar met de moderne technieken wordt het werken een stuk aangenamer."
Terwijl Wasiel reflecteert op de vooruitgang in de dakensector, wijst hij op demonteerbare daken, een innovatie die in zijn begindagen ondenkbaar was. "Er is veel vooruitgang, ja! Zoals ik zei, vroeger moest je fysiek zwaarder werken omdat er toen minder moderne technieken bestonden. Nu is er zelfs een dak dat volledig demonteerbaar is en dat je kunt oprollen."
Het aantal daken dat hij heeft gelegd, blijft voor Wasiel een mysterie door de vele projecten waaraan hij heeft bijgedragen. "Nu vraag je mij iets, nee dat weet ik niet. Ik heb zoveel daken geplaatst, dat ik de tel kwijt ben."
In een tijd zonder gps waren wegenkaarten hun gids naar de werkplek. "Vroeger kregen we 3 papieren uitgeprint mee en dan vertrokken we naar de werf. Als we de werf niet konden vinden, moesten we een telefooncel zoeken en bellen. Over het algemeen kwamen we altijd op tijd aan op de werf. We hadden geen gps, maar we hadden standaard een kaart bij ons. Nu, de jeugd met al die technologie, tikt het in en ze weten meteen waar ze moeten zijn." (lacht)
"Weet je, binnen de Tectum Group noemen ze mij de 'beste chauffeur'. Er was eens een ex-collega die met mij moest meerijden naar de werf. Ik weet niet waarom, maar die man maakte een kruisteken voordat hij instapte. Onderweg werd hij lijkbleek, deed zijn ogen dicht en trok zijn kap over zijn hoofd. We kwamen aan op de werf, ik maakte hem wakker en zei: 'Je bent op de grond, niet in de hemel.' Ik rijd altijd rustig en ontspannen, maar hij leek bang te zijn bij mij." (lacht)
En dan, terwijl we meer te weten komen over de man achter de ervaren dakwerker, ontdekken we dat Wasiel een boeiende mix van Oekraïense en Italiaanse afkomst is. Wasiels vader is Oekraïens en zijn moeder is Italiaans. Hij is getrouwd met Varsalona, met wie hij 3 kinderen heeft: Andrej, Gianluca en Alessio. Hij is ondertussen opa van Elisa en Emilio. Voor hij aan de slag ging bij Tectum Group heeft hij zelfs nog een tijdje in de mijn gewerkt.
Bedankt Wasiel om dit verhaal met ons te delen!
Dertig jaar geleden ving Wasiel Szlapak zijn loopbaan aan bij het toenmalige VHB, nu gekend als Tectum Group. Met een schat aan ervaring in de dakensector deelt hij graag enkele levendige herinneringen aan zijn beginjaren en de opmerkelijke veranderingen die hij heeft zien plaatsvinden in de sector.
Wasiel blikt terug op zijn eerste week bij Tectum Dekkers Genk, waar hij in Zaventem meteen aan de bak moest. "Mijn eerste dak was in Zaventem, dat was direct hard werken. Na twee dagen voelde ik krampen in mijn armen en toen noemden de collega's mij Krampie en naderhand werd dit Wakkie, een samenvoeging van Wasiel en krampie. Het was een leuke tijd, fijne collega's en ploegbazen. Ik heb heel positieve herinneringen aan mijn begindagen als dakwerker."
Op de vraag of het werk vroeger fysiek zwaarder was dan nu, beaamt Wasiel dit volmondig. "Vroeger moest je fysiek zwaarder werk verrichten dan nu. Wij moesten zelf de rollen roofing, 3 verdiepingen omhoog dragen. Ook droegen wij ketels met bitumen omhoog, waarin we het smolten. Nu zijn er nieuwe technieken die het werk lichter en sneller maken, zoals een kraan, lijm, en de EPDM-rollen zijn nu 8 meter lang. Het zal altijd hard werken zijn, maar met de moderne technieken wordt het werken een stuk aangenamer."
Terwijl Wasiel reflecteert op de vooruitgang in de dakensector, wijst hij op demonteerbare daken, een innovatie die in zijn begindagen ondenkbaar was. "Er is veel vooruitgang, ja! Zoals ik zei, vroeger moest je fysiek zwaarder werken omdat er toen minder moderne technieken bestonden. Nu is er zelfs een dak dat volledig demonteerbaar is en dat je kunt oprollen."
Het aantal daken dat hij heeft gelegd, blijft voor Wasiel een mysterie door de vele projecten waaraan hij heeft bijgedragen. "Nu vraag je mij iets, nee dat weet ik niet. Ik heb zoveel daken geplaatst, dat ik de tel kwijt ben."
In een tijd zonder gps waren wegenkaarten hun gids naar de werkplek. "Vroeger kregen we 3 papieren uitgeprint mee en dan vertrokken we naar de werf. Als we de werf niet konden vinden, moesten we een telefooncel zoeken en bellen. Over het algemeen kwamen we altijd op tijd aan op de werf. We hadden geen gps, maar we hadden standaard een kaart bij ons. Nu, de jeugd met al die technologie, tikt het in en ze weten meteen waar ze moeten zijn." (lacht)
"Weet je, binnen de Tectum Group noemen ze mij de 'beste chauffeur'. Er was eens een ex-collega die met mij moest meerijden naar de werf. Ik weet niet waarom, maar die man maakte een kruisteken voordat hij instapte. Onderweg werd hij lijkbleek, deed zijn ogen dicht en trok zijn kap over zijn hoofd. We kwamen aan op de werf, ik maakte hem wakker en zei: 'Je bent op de grond, niet in de hemel.' Ik rijd altijd rustig en ontspannen, maar hij leek bang te zijn bij mij." (lacht)
En dan, terwijl we meer te weten komen over de man achter de ervaren dakwerker, ontdekken we dat Wasiel een boeiende mix van Oekraïense en Italiaanse afkomst is. Wasiels vader is Oekraïens en zijn moeder is Italiaans. Hij is getrouwd met Varsalona, met wie hij 3 kinderen heeft: Andrej, Gianluca en Alessio. Hij is ondertussen opa van Elisa en Emilio. Voor hij aan de slag ging bij Tectum Group heeft hij zelfs nog een tijdje in de mijn gewerkt.
Bedankt Wasiel om dit verhaal met ons te delen!
Dertig jaar geleden ving Wasiel Szlapak zijn loopbaan aan bij het toenmalige VHB, nu gekend als Tectum Group. Met een schat aan ervaring in de dakensector deelt hij graag enkele levendige herinneringen aan zijn beginjaren en de opmerkelijke veranderingen die hij heeft zien plaatsvinden in de sector.
Wasiel blikt terug op zijn eerste week bij Tectum Dekkers Genk, waar hij in Zaventem meteen aan de bak moest. "Mijn eerste dak was in Zaventem, dat was direct hard werken. Na twee dagen voelde ik krampen in mijn armen en toen noemden de collega's mij Krampie en naderhand werd dit Wakkie, een samenvoeging van Wasiel en krampie. Het was een leuke tijd, fijne collega's en ploegbazen. Ik heb heel positieve herinneringen aan mijn begindagen als dakwerker."
Op de vraag of het werk vroeger fysiek zwaarder was dan nu, beaamt Wasiel dit volmondig. "Vroeger moest je fysiek zwaarder werk verrichten dan nu. Wij moesten zelf de rollen roofing, 3 verdiepingen omhoog dragen. Ook droegen wij ketels met bitumen omhoog, waarin we het smolten. Nu zijn er nieuwe technieken die het werk lichter en sneller maken, zoals een kraan, lijm, en de EPDM-rollen zijn nu 8 meter lang. Het zal altijd hard werken zijn, maar met de moderne technieken wordt het werken een stuk aangenamer."
Terwijl Wasiel reflecteert op de vooruitgang in de dakensector, wijst hij op demonteerbare daken, een innovatie die in zijn begindagen ondenkbaar was. "Er is veel vooruitgang, ja! Zoals ik zei, vroeger moest je fysiek zwaarder werken omdat er toen minder moderne technieken bestonden. Nu is er zelfs een dak dat volledig demonteerbaar is en dat je kunt oprollen."
Het aantal daken dat hij heeft gelegd, blijft voor Wasiel een mysterie door de vele projecten waaraan hij heeft bijgedragen. "Nu vraag je mij iets, nee dat weet ik niet. Ik heb zoveel daken geplaatst, dat ik de tel kwijt ben."